In de jaren 90 begon mijn moeder als systeembeheerder bij de Hogeschool Midden Nederland in Culemborg (nu de Hogeschool Utrecht). Ja, er waren computers en als studenten iets gingen opslaan … ging dat op een schijfje die er uit ziet als het opslag symbool. De volgende generatie kent dat symbool ook vast niet meer want alles wordt nu automatisch opgeslagen. Dus boomers zijn nog bezig bestand op te slaan met een versie 0.1 tot 0.99 in de naam, de huidige generatie laat het programma gewoon terug gaan naar de versie die ze zoeken.
Printen is tegenwoordig ook uit. Los van het feit dat het belastend is voor het milieu en je tas alleen maar vult, raken we er steeds meer aan gewend om digitaal te lezen en onze aantekeningen te maken. Maar in de jaren '90 was printen nog geld waard: de studenten op die school moesten met een magnetisch kaartje tegoed kopen en per printje betalen. Behalve dan de docenten, die konden een wachtwoord invoeren, en de informatica studenten die de kaart hadden gekraakt.
Wat is er dan niet verandert in al die jaren? Wachtwoorden onthouden! Nu gaan we richting wachtwoorden onthouden van 15 karakters, destijds was het gemeenschappelijke wachtwoord van 6 karakters al een uitdaging. Daarom had mijn moeder het wachtwoord maar op een briefje boven de printer gehangen: het wachtwoord is geheim.
